Kop in het witte poederzand

Onze laatste dagen in het Noorden van Thailand hebben we er alweer opzitten en wat is de tijd tot nu toe voorbij gevlogen. Woensdag was onze laatste volle dag in Chiang Mai en we hebben daarom aan onze laatste sightseeing gedaan, want vanaf nu de reis vooral uit zon, zee en strand zal bestaan. Omdat we niet zo’n zin hadden om met een scootertje in de stad te rijden, hebben we een busje geregeld voor een bezoek naar Doi Suthep. Dit is zo’n beetje de belangrijkste tempel van Chiang Mai. Weer een hele hoop goud, offertjes en mooie bijgebouwen, maar toch nog steeds indrukwekkend. Vooral omdat de tempel hoog gelegen is, biedt het een mooi uitzicht die nu wel iets mistig was.

Na weer een overheerlijke fruit shake (ja ja nieuwe verslaving) zijn we terug gegaan naar de stad waar we nog een hapje gegeten hebben, een beetje gezwommen, gelezen (of in Klaas zijn geval in slaap gevallen bij het kijken van een filmpje). In de avond zijn we nog een keer naar de night market gegaan waar we echt heerlijk hebben gegeten en ook nog eens super gezellig. Het principe is heel simpel. Je bestelt wat bij één of meerdere kraampjes voordat je neerploft op een hooibaal en geniet van de bedrijvigheid en live muziek om je heen. Voor en na het eten hebben we ook nog wat souvenirtjes voor het thuisfront ingeslagen. Vooral voor mams en Jos hebben we iets leuks gevonden. We zeggen niet wat het is, maar het past in ieder geval goed bij jullie verzameling ;).

We zijn die avond vroeg ons bedje ingedoken in verband met de vroege vlucht op donderdagmorgen. Toen om 03.30 uur het wekkertje ging kwam het buiten overigens met bakken uit de hemel zetten. We hebben het dus blijkbaar goed uitgekiend en we waren er dan ook niet rouwig om toen na een kort vluchtje van nog geen 2 uur de zon al volop scheen in Krabi.

Klaas had overigens een fantastisch idee van de week. ‘Wat nou als we alvast tickets voor de boot boeken, dan hoeven we dat ter plaatse niet meer uit te zoeken’? Daan die over het algemeen niet zo heel happig is om dingen vooraf te regelen, ging er toch mee akkoord. Ook zij had nog geen idee hoe vol de boten naar de eilanden zouden zijn. In Indonesië was het immers noodzaak om wel van tevoren al een kaartje te bemachtigen, dus hadden we dat nu online maar alvast geregeld. Je ziet ‘m waarschijnlijk al aankomen?
Onze vlucht zou om 08.30 uur landen en de eerste boot vertrok om 10.30 uur. Onze ervaring met vliegvelden zijn niet zo heel spetterend qua snelheid, dus we durfden er niet op te gokken dat we de eerste boot zouden halen. We moesten immers ook nog bij de pier zien te komen die toch een stukje van het vliegveld afligt. Nou ja dan maar de boot van 13.30 uur boeken en dan konden we nog wel een drankje doen bij de pier als we ‘iets’ langer moesten wachten. En daar stonden we dan om 09.15 uur bij de pier met kaartjes voor de boot die om 13.30 uur vertrok?!

De moed was ons echter nog niet in de schoenen gezakt. We dachten het geniale idee te hebben om gewoon te vragen of we om konden boeken. We zijn immers in Azië en daar is toch alles mogelijk? Nou niet dus... Of we nieuwe kaartjes wilden kopen? Ja daaaag. We zijn wel backpackers en we gaan niet twee keer voor hetzelfde kaartje betalen. Dus zijn we neergestreken bij een tentje waar we wat gedronken hebben. Maar na een half uur keken we elkaar toch even met een schuin oog aan. Hoe denken we er over als we straks in Nederland zijn, terugkijkend hoe we vier uur bij een pier hebben zitten te wachten, omdat we te beroerd waren om € 20,- meer te betalen?
‘Oké als je nu heel snel loopt en die kaartjes koopt, dan vergeten we het daarna gewoon weer zo snel mogelijk.’, zei Klaas die nogal grimmig keek. Zo gezegd zo gedaan... We staken gewoon maar even onze kop in het spreekwoordelijke zand om toch al eerder de oversteek naar Koh Phi Phi te maken en vier lange saaie uren te voorkomen bij een troosteloze pier. Nou ja, het is in ieder geval prachtig wit poederzand waar ons hoofd in rust, dat maakt het dan toch weer goed.

En het is hier werkelijk waar prachtig! Bij aankomst waren we zeer verrast. We kennen dat wel die plaatjes van prachtige stranden met een turquoise gekleurde zee. In het echt ziet het er dan allemaal toch wat minder mooi uit dan op de plaatjes. Maar niets was minder waar toen we op het bewoonde deel van de Koh Phi Phi eilanden aankwamen. Het is hier dan weliswaar druk, vooral rond het middaguur als dagjes toeristen het eiland vullen, maar het doet niets af aan het uitzicht op de limestone rotsen, de bijna spierwitte strandjes en de prachtige zee.

Bij aankomst op de pier stonden allerlei mannetjes van de verschillende accommodaties te wachten. We konden dan ook zo onze backpack op een kar laden en al lopend er achteraan hobbelen naar ons verblijf hier op het eiland. Voor het gemak zijn we maar wat meer luxe gaan zitten. De normale guesthouses op dit eiland waren zo slecht beoordeeld dat we daar wel een paar tientjes meer voor over hebben. En het is het ook wel waard. We hebben een prima kamer en vanuit het zwembad kijken we uit rechtstreeks op de zee en de rotsen. Wat wil een mens nog meer?

Aan het eind van de middag zijn we gisteren gaan wandelen om het eiland wat verder te verkennen. Gelukkig waren alle dagjes toeristen weer verdwenen en resteerde alleen nog de gezellige drukte. Maar behalve relaxen en een beetje rustig rond hobbelen hebben we gisteren niet heel veel meer gedaan. Vanmorgen zijn we er daarom op uit getrokken naar een rustiger strandje die alleen per boot of wandelen door de jungle te bereiken is. En omdat we toch nog het gevoel willen houden dat we backpackers zijn, werd het een wandeling. Hebben we toch maar weer mooi 400 bathjes mee bespaard.

We kwamen uit op Hat Yao, ook wel Long Beach genoemd. En de wandeling die leed naar hoger gelegen paden bood alleen al een prachtig uitzicht. Het strand zelf was ook erg mooi en een stuk rustiger met alleen wat lokale houten bootjes en bredere stranden. Het laatste stukje wandelen ging overigens nog gepaard met een bijna val van Klaas die weggleed op het rotsachtige pad (hé hé is het eindelijk Daan niet).

We hebben een klein uurtje doorgebracht op dit strand met een koel drankje en Daan met haar voetjes in het heldere water voordat we terug zijn gelopen naar ons stekkie. We gaan zo een hapje eten en koelen dan nog even af in het zwembad voordat we vanmiddag een sunset en Plankton cruise gaan maken rondom de eilanden, eindigend op Maya Bay waar hopelijk eind van de middag de massa is verdwenen zodat we dit prachtige stukje strand (google maar eens) een klein beetje meer voor onszelf hebben.