Day of Dubai

Slapen in het enige zeven sterren hotel in de snelst groeiende en misschien wel meest bizare stad ter wereld? Ja en dan zeker duizenden dollars per nacht betalen om vervolgens toch brak wakker te worden van een halve jetlag. Die’s gek. Wij proppen onze stop-over wel tussen twee nachtvluchten in en slapen wel in het vliegtuig.
En dat hebben we geweten!

Inmiddels hebben we veilig Thaise bodem bereikt, maar niet na een enerverende dag in een stad waar niets te gek leek. Na een kort nachtvluchtje van zo’n 6,5 uur kwamen we maandagmorgen in Dubai aan. Nog steeds slaperig van alleen wat soezen in het vliegtuig waren we klaar voor onze plan de campagne. We hadden ruim de tijd om in ieder geval de nodige highlights van Dubai te verkennen, buskaartjes voor de hop-on hop-off toer waren al geboekt en we hoefden alleen nog maar wat overbodige handbagage te lozen. Tja... dat laatste is niet helemaal gelukt.
Nadat we telkens weer door werden gestuurd door de vriendelijke medewerkers van het vliegveld kwamen we aan bij ‘Left Luggage’. Fijn... dat zochten we dus net niet. Maar die kluisjes voor ‘Short Storage’, die hebben we nooit gevonden. Dus gingen we de 16 uur Dubai toch maar op pad met een volgeladen rugtas, geheel voorzien van laptop, tablet en deel 4 van Harry Potter (600 pagina’s dik boek), tja Daan... daarom hebben ze nou het fenomeen E-readers uitgevonden.

Het enige wat daarna nog misging was Klaas zijn wereldweide kennis van het openbaar vervoer (ahum). Denkende dat we met onze kaartjes van de metro de verkeerde richting hadden gekozen, was Klaas al weer terug door de poortjes om het na te vragen. Heel snugger, maar daardoor was het kaartje gelijk onbruikbaar geworden en waren we noodgedwongen om nieuwe te kopen. Maar wat bleek nou? Hadden we in eerste instantie toch de goede kant gekozen.
De weg naar het centrum ging daarom gepaard met een lachbui van Daan om het á typische incident van Klaas in combinatie van openbaar vervoer. Het scheelt dat het vliegveld erg dichtbij de stad ligt en dit dus nog geen 10 minuten duurde.

Na nog de nodige rondjes lopen op zoek naar de opstapplaats voor de bus waren we uitendelijk onderweg. De eerste uitstap was alleen een korte pitstop om ons even op te frissen, wat te eten om vervolgens weer op de bus te stappen naar het oude gedeelte van Dubai. Daar hebben we geslenteerd door de smalle straatjes van de ‘Old Souq’ waar van alles verkocht wordt, van traditionele kledij tot de standaard snuisterijtjes en souvenirs. Geheel in stijl verkooptechnieken á la Turkije werd Klaas bij het eerste winkeltje al naar binnen gesleurd en in Arabische kledij gehuld (foto’s als bewijs).
Klaas was ineens weer ‘my friend’ en Daan werd omgedoopt tot Angelina Jolie of Shakira (yeah right, kijk eens even goed), maar de techniek om je naar binnen te lokken is uiteindelijk heel eenvoudig. We knopen gewoon een sjaal om je nek en trekken je letterlijk mee.

Na een half uurtje hadden we dit dus ook wel weer gezien. Voor een paar cent zijn we vervolgens met een houten bootje (een abra) naar de overkant van de Dubai Creek gevaren waar we nog door een aantal kleinere souqs hebben gewandeld. Vooral de Spice Souq vonden we erg leuk en daar waren de verkooptechnieken gelukkig wat milder.

Tegen de tijd dat we weer op de bus zaten was het alweer een uur of 2 ’s middags en werd het tijd om wat te eten. De temperatuur was opgelopen tot 27 graden, maar door een koel briesje was het niet te heet en gewoon erg lekker. Toch had Daan het al gepresteerd om op haar bovenarm iets te verbranden en die zware rugtas omdoen werd dan toch wel iets vervelender.

De rest van de middag hebben we doorgebracht in en rondom de Dubai Mall en de nabij gelegen Burj Khalifa. De Mall is echt belachelijk groot en we geloven dat we nog maar een schijntje er van hebben gezien. Binnen in is zelfs een waterval te vinden die zo’n drie etages naar beneden kledert, huist er heus Aquarium en is zo’n beetje elke winkelketen te vinden die je kunt bedenken. We hadden nog even een flashback terug naar New York toen we langs de Bloomingdale’s, Magnolia Bakery en Potery Barn kwamen. Maar die flashback werd pas werkelijkheid toen we voor onze lunch een broodje hamburger voor onze neus hadden van de Shake Shack.

Al met al vloog de middag voorbij en was het uiteindelijk tijd voor een nighttour door het nieuwe centrum, de Marina en over The Palm. Alle bekenden gebouwen die je altijd op TV ziet kwamen voorbij, inclusief het benoemen van de bedragen die de verschillende bouwwerken gekost hebben. De Nederlandse staatsloterij is er niets bij...

We verwonderen ons dan altijd weer in het nut het smijten met miljoenen, biljoenen terwijl er op andere plaatsen in de wereld zoveel armoede is. De ervaring is erg bijzonder en we hebben genoten van een dagje in een stad waar je anders niet zo snel komt, maar we keken er toen toch echt naar uit om de reis te vervolgen naar Thailand.
De avond hebben we afgesloten met een show bij de Dubai Fountain, een prachtige water en lichtshow (we proberen een filmpje ervan te uploaden) voordat we een taxi hebben gepakt naar het vliegveld. In het vliegtuig zijn we als een blok beton in slaap gevallen om alleen wakker te worden voor het ontbijt. Klaas presteerde het zelfs om daarna weer in slaap te vallen en pas weer wakker te worden toen de wielen van het vliegtuig Thaise bodem raakten.

En zowaar zitten we nu in Bangkok. Mentaal waren we al helemaal voorbereid op de drukende Aziatische warmte en een overweldigende smog stad, maar niets is minder waar. We stonden even met onze oren te flapperen toen de piloot omriep dat het 25 graden was (om 13.00 uur ’s middags) en helemaal toen het weliswaar behaaglijk aanvoelden. En wat betreft de overweldigende drukte? Wij vinden het 100% meevallen. We hebben gisteravond al even mogen proefen aan het sfeertje rondom Khao San Road en wij zijn nu al verkocht! Dit is Azië á la backpackerstijl waar wij van houden. Voor nu vinden wij het verslag lang genoeg, dus we onthouden jullie nog even van de details. Maar meer volgt snel!