Terug in de tijd

Daar zaten we dan met ons goede gedrag, een dag extra in Kanchanaburi waar niet heel veel meer te doen was. De beroemde brug over de River Kwai was nog even leuk om te zien en de War Cemetry, met onder andere Nederlandese graven van mensen die tijdens de bouw van de zogenoemde ‘Death Railway’ zijn omgekomen, was indrukwekkend. Maar verder waren we verplicht om een dagje te relaxen aan het zwembad met fruit cocktails en koude drankjes. Wie bedenkt nou zoiets?

Al met al was het een welkome ‘break’ in de sidderende hitte, maar voor ons doen al best vroeg tijdens de reis. Toch hebben we genoeg om ons zorgen over te maken? Alleen al het uitzoeken van hoofdgerechten en drankjes waardoor we toch op z’n minst € 10,- kwijt zijn voor het avondeten is een hele klus ;). En wat doet Klaas? Die besteld gewoon twee hoofdgerechten.
‘Schat, vanavond neem ik je mee uit eten voor Valentijnsdag.’ Zei Klaas met een nogal vreemde lieve lach. ‘En je mag alles bestellen wat je wil, maakt niet uit wat het kost hoor’. Ach ja, geef hem eens ongelijk.

Inmiddels zitten we in Ayutthaya waar we gistermiddag zijn aangekomen. Vanuit het guesthouse hebben we een minivan geregeld die ons netjes op kwam halen bij het guesthouse in Kanchanaburi en weer heeft afgezet in het centrum van Ayutthaya. Heel eenvoudig, gewoon instappen en wachten tot je op je bestemming aankomt. Omdat we ook nog eens met z’n 4-en in het busje zaten, hadden deze twee prinsessjes alle ruimte. We hebben ons overigens kostelijk vermaakt met de chauffeur die om de tien meter zijn raampje naar beneden draaide en keihard door de straten van Kanchanaburi riep, ‘AYUTTHAYA!’. Hij was duidelijk op zoek naar meer klandizie. Toen dat niet lukte, besloot hij om de 20 minuten even te stoppen om vervolgens om het busje heen te lopen en ons te vragen of we al een boeking hadden in Ayutthaya. Het antwoord was na drie pogingen natuurlijk nog steeds niet veranderd, waardoor we wederom weer een aanbod kregen dat hij nog wel wat wist ‘for 600 bath’.

Samen met een Brits meisje hebben we ons uiteindelijk laten afzetten in een straatje waar meerdere guesthouses zitten. We zijn bij Tony’s Place naar binnen gewandeld, volgens de Lonely Planet erg geliefd onder backpackers, en ze hadden zowaar nog een kamer voor ons over. En heel toevallig kwamen we een Nederlands stel tegen die naast ons sliepen in Kanchanaburi. Na het eten hebben we dan ook nog gezellig met z’n vieren een paar drankjes gedaan. 
Overigens valt ons op dat sinds we Bangkok hebben verlaten het type straatbeeld in Thailand met rasse schrede veranderd. Niet alleen zien we de tuk-tuk plaats maken voor motorkarretjes en van die ‘Sisi-autotje’s’, ook neemt het aantal lady boys met de dag toe. Het is toch wel heel vreemd als een mooi Thais meisje ineens aan het tafeltje staat om je bestelling op te nemen, maar dat er dan ineens een hele zware stem uitkomt. Het hoort erbij, zullen we maar zeggen. En Klaas die moet al helemaal zijn mond houden.

Omdat de eerste twee nachttreinen naar het Noorden al vol zaten, vertrekken we vanavond pas rond 23.30 uur. We hadden daarom vandaag voldoende tijd om Ayutthaya te verkennen. Omdat het hier zowaar nog warmer en klammer is, zijn we vanmorgen vroeg op pad gegaan. Aan de overkant  van de straat hebben we een fiets gehuurd en zijn we langs de oude tempel ruines van de stad gereden. Met een redelijk koel briesje erbij was dit een leuke manier om de oude stad te verkennen en waanden we ons duizenden jaren terug in de tijd. Oftewel: er was een hoop ouwe troep te bezichtigen.  
Voor een paar bathtjes hebben we een stop gemaakt bij twee tempelcomplexen om hier de ruïnes van dichterbij te bekijken. En tegen de eind van de ochtend zijn we weer neer gestreken bij ons gezellige guesthouse.

Morgen aan het begin van de middag verwachten we in Chiang Mai aan te komen. En we gaan de gok wagen om weer op de bonne fooi te reizen. Ondanks de hordes Chinezen lijken er nog genoeg slaapplekjes beschikbaar te zijn. En aangezien we toch liever ter plaatse kijken of iets ons bevalt, zien we wel weer waar we terecht gaan komen.
Vandaag was het geluk in ieder geval aan onze zijde toen Daan een telefoontje waagden naar Chiang Mai. Omdat we van tevoren niks vast hebben gelegd, konden we nog niet zeggen wanneer we daar zouden zijn. En we waren ons ervan bewust dat we daardoor hoogst waarschijnlijk een tourtje niet konden doen bij één van de twee olifanten farms die wel goed zijn voor deze dieren. En dat is voor ons toch echt wel een vereiste als je hoort hoe olifanten in Thailand soms letterlijk mishandeld worden.
Vooral Patara Elephant Farm is vaak maanden van tevoren al vol geboekt. Maar onder het motto ‘wie niet waagt, wie niet wint’, hebben we toch even gebeld of er toevallig cancellations waren. En wat blijkt? Overmorgen zijn er gewoon nog twee plaatsen beschikbaar!

En dus ondergaan we donderdag een carriere wissel waarbij we allebei ‘Elephant Caretaker for a day’ worden. Daan is al helemaal happy, omdat deze ervaring bovenaan haar bucket list staat. 

We gaan zo onze spulletjes bij elkaar rapen en dan vertrekken we naar het treinstation waar hopelijk straks twee bedjes op ons wachten in de trein. Er staat een treinreis op de planning van zo’n 12 uur en we zijn al voorbereid op het hurktoilet wat we kennen uit Indonesië, rammelende wagons en voor Daan mogelijk een slapelozen nacht. Het wordt in ieder geval weer een nieuwe ervaring waar we jullie snel meer over vertellen.

Heel veel liefs vanuit het warme Thailand